کد مطلب:173404 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:150
زهیر بن القین البجلی
«زهیر» از مردان دلاور و شجاعان معروف و از بزرگان قوم خویش بود. وقتی برای مراسم حج به مكه آمده بود، چون در بازگشت میل نداشت با امام علیه السلام ملاقات كند، زودتر به طرف كوفه رفت، و در راه سعی می كرد با امام علیه السلام برخورد نكند، تا آن كه سعادت نصیب او شد و جزو یاران حسینی گردید. در روزهایی كه در كربلا بود، در برابر اردوی دشمن سخنرانی های زیادی كرد و بسیار پند و اندرز گفت، تا شاید آن ها را از تصمیم پلیدشان برگرداند.
در روز عاشورا، فرماندهی ستون راست اردوی امام، به دست او بود و با افراد دشمن سخت پیكار كرد.
هنگامی كه «شمر» نزدیك ظهر عاشورا با افراد بی شماری آمدند تا خیام را غارت كنند، «زهیر» با ده نفر دیگر در برابر آنان پیكار كردند. و هنگام نماز امام علیه السلام، در پیش روی امام حسین علیه السلام ایستاد، تا آن حضرت نماز را به پایان برساند. سپس از حضرت اجازه گرفت و پیكار كرد. نوشته اند او توانست یكصد و بیست تن از افراد دشمن را هلاك كند، اما «كثیر بن عبدالله» با كمك مهاجرین «اوس» بر او حمله كردند و او را از پای درآوردند.
در روز عاشورا، فرماندهی ستون راست اردوی امام، به دست او بود و با افراد دشمن سخت پیكار كرد.
هنگامی كه «شمر» نزدیك ظهر عاشورا با افراد بی شماری آمدند تا خیام را غارت كنند، «زهیر» با ده نفر دیگر در برابر آنان پیكار كردند. و هنگام نماز امام علیه السلام، در پیش روی امام حسین علیه السلام ایستاد، تا آن حضرت نماز را به پایان برساند. سپس از حضرت اجازه گرفت و پیكار كرد. نوشته اند او توانست یكصد و بیست تن از افراد دشمن را هلاك كند، اما «كثیر بن عبدالله» با كمك مهاجرین «اوس» بر او حمله كردند و او را از پای درآوردند.